To metoda leczenia problemów natury psychicznej o różnym nasileniu, ale i drogą rozwoju i zwiększania potencjału osobistego. Zazwyczaj określamy cele psychoterapii w kategorii zrozumienia czegoś czy jakiejś zmiany – w myśleniu, postawie, zachowaniu czy relacji z kimś bliskim (partnerem, rodzicem, dzieckiem ) a także odkryciu i nazwaniu własnego potencjału i przepracowaniu tych aspektów, które go blokują.

Oparta jest na systematycznych osobistych spotkaniach z psychoterapeutą i rozmowie, a w tym wspólną analizę wnoszonych treści świadomych i nieświadomych takich jak sny, fantazje, symbole, osobiste motywacje a także genogram, czasem rysunek czy ustawienia przestrzenne. Psychoterapia może być indywidualna albo grupowa.

Kiedy zdecydować się na psychoterapię?

1. Gdy nadużywanie i uzależnienia:

• picie zbyt dużej ilości alkoholu lub sięganie po narkotyki, zwłaszcza, gdy się nasila;
• hazard wpędza w kłopoty finansowe i rodzinne;
• praca oddala od siebie i bliskich;
• internet przesłania zwykłe życie;
• jedzenie staje się najważniejszą sprawą w życiu;
• seks niszczy życie;
• zakupy są lekarstwem na wszystko;
• nadużywanie latami leków;

2. Gdy trudne sytuacje życiowe:

• utrata pracy;
• rozwód;
• żałoba po bliskiej osobie;
• wypadek; 
• traumy u osób będących ofiarami agresji fizycznej, napadu, gwałtu, molestowania lub innych skrajnie stresujących wydarzeń;

3. Gdy stany uczuciowe utrudniają życie:

• depresja i uczucia obniżenia nastroju;
• uczucie przytłoczenia bezsilnością i smutkiem;
• zamartwianie się;
• wahania nastroju;
• bezradność;
• poczucie winy;
• utrata motywacji;
• niska samoocena;
• stany lękowe;
• wewnętrzna krytyka;
• prokrastynacja – odkładanie na potem…;
• życie w ciągłym pośpiechu;
• fobie społeczne, natręctwa;
• ataki paniki;
• uczucie bycia ciągle na krawędzi;
• trudność w kontrolowaniu emocji, w tym ich tłumienie;
• wybuchy agresji;
• częste zmiany nastroju;
• brak poprawy samopoczucia psychicznego mimo wysiłków i pomocy rodziny oraz przyjaciół;
• trudności ze skupieniem uwagi na zadaniach w pracy lub na codziennych obowiązkach;
• wrażenie ciągłego napięcia i oczekiwanie najgorszego;
• samotność;
• długotrwały stres;
• bezsenność;
• natrętne myśli;

4. Gdy relacje z bliskimi stają się zbyt trudne:

• niepokoją zachowania u bliskich, rodziców, dzieci czy partnerów wprawiając w uczucie bezradności;
• problemy wychowawcze dotyczące dzieci i nastolatków;
• trudne relacje w rodzinie – małżonkami, dziećmi, rodzicami;
• trudne relacje w rodzinie – między małżonkami, dziećmi, rodzicami;
• nadmierne kłótnie w rodzinie;
• dzieci dorastają i odchodzą z domu i pojawia się uczucie braku, jałowości i bezsensu;
• trudności we wspieraniu dorosłych dzieci w ich wyborach życiowych;
• poczucie osamotnienia mimo bycia w związku;
• niepokój o bliskich jest nadmierny i trudno go opanować;
• krytyka jest problemem – ze strony innych lub wobec bliskiego;

5. Gdy orientujesz się, że popełniasz te same błędy, raniąc siebie lub innych:

• poczucie bycia uzależnionym od kogoś;
• zachowania autodestrukcyjne;
• uwalniasz się i zawiązujesz ponownie toksyczne relacje;
• nie możesz przestać kłamać;
• złe nawyki biorą górę i ciągle się usprawiedliwiasz;

8. Gdy pojawia się choroba lub podejrzenie choroby:

• np bóle w klatce piersiowej, brzuchu, pieczenie w przełyku, świąd skóry lub inny ból pojawia się wraz z niepokojem;
• przy chorobach – astmie, atopowym zapaleniu skóry, chorób układu krążenia, alergii, zespole jelita drażliwego, wrzodach żołądka;
• bóle i inne objawy, które mogłyby świadczyć o chorobie ciała, ale konsultacje u lekarzy i badania diagnostyczne wykluczyły przyczynę somatyczną;
• przy chorobach onkologicznych;

9. Gdy zaburzenia odżywiania powodują brak równowagi w relacji z jedzeniem i ciałem :

• jedzenie staje się zbyt często nagrodą;
• coraz więcej uwagi pochłaniają sprawy związane z odżywianiem;
• bulimia (żarłoczność psychiczna)z nieustannymi próbami kontroli masy ciała;
• anoreksja z dążeniem do jak najniższej masy ciała;
• zaburzenia z napadami objadania się i upośledzoną kontrolą nad ilością i częstością spożywanych pokarmów;
• ortoreksja – lęk przed niezdrową żywnością;

10. Gdy wątpliwości i niepokój dotyczący tożsamości i orientacji seksualnej:

• trudności sprawia określenie swojej tożsamości seksualnej lub brak jej akceptacji;

11. Przy problemach seksuologicznych:

• zaburzenia erekcji (niepełna, zanikająca, brak erekcji);
• zaburzenia wytrysku (przedwczesny, opóźniony lub brak wytrysku);
• zaburzenia popędu seksualnego (wzmożony lub obniżony) zaburzenia libido;
• bolesne stosunki płciowe (dyspareunia);
• niemożność odbycia stosunku płciowego (pochwica);
• brak orgazmu (anorgazmia) lub trudności w jego osiągnięciu;

12. Gdy pojawiają się problemy zawodowe:

• poczucie, że praca przestała dawać satysfakcję, staje się coraz częściej źródłem niechęci, frustracji, lęku i bezsilności;
• funkcjonowanie od weekendu do weekendu, a powroty do pracy po dłuższej przerwie wiążą się z coraz większym dyskomfortem;
• odczuwanie dolegliwości fizycznych związanych z byciem w pracy lub z myślami o niej (bóle głowy, wymioty, biegunki, bóle pleców), a stan ogólnego samopoczucia się pogarsza bez konkretnego powodu (zmęczenie, wahania nastroju, przygnębienie, wybuchy złości, trudności ze snem i koncentracją);
• doświadczanie mobbingu;
• trudności ze znalezieniem ścieżki zawodowej i wynikające z tego poczucie zagubienia.

13. Gdy chcesz podjąć wyzwanie pracy nad sobą w celu samorozwoju:

• gdy chcesz lepiej poznać samego siebie i lepiej zrozumieć swój wewnętrzny świat;
• gdy szukasz nowych sposobów, by lepiej radzić sobie z wyzwaniami dnia codziennego;
• gdy chcesz wprowadzić zmiany w pewnych przestrzeniach swojego życia, by poprawić jego jakość, ale dotychczas podejmowane przez Ciebie próby nie przynoszą oczekiwanego efektu.

14. Gdy pobyt w sekcie sprawił, że:

• masz myśli i zamiary samobójcze;
• jesteś opuszczony, osamotniony i zdezorientowany;
• masz lęki;
• uczucie wolności i wyboru i niejednoznaczności świata jest zbyt przytłaczające;
• nie umiesz żyć bez sztywnej ramy seksty.