Para to przede wszystkim połączenie dwojga różnych osób. Pomiędzy nimi znajduje się przestrzeń, w którą wnoszą to wszystko co sprawia, że są parą i tworzą ze sobą niepowtarzalną dynamikę. Być w parze to marzenie wielu, ale umieć zawiązać i budować wspólne życie potrafi już niewielu. Nie jest trudno się zakochać. Dużo trudniej stworzyć trwały związek, bowiem samo zakochanie często do tego nie wystarcza. A jeszcze trudniej sprawić, żeby związek, miał siłę i prężność aby przetrwać zmienne koleje losu a czasem burze.

Wchodząc z drugą osobą w bliską relację, wnosimy we wspólne życie bagaż doświadczeń z całego wcześniejszego naszego życia jak i naszych bliskich. Czasem mamy w tym bagażu zdrowe narzędzia do budowania i naprawiania relacji, krzepiące historie miłosne par naszych przodków, które wiele przetrwały z tym wiele wspólnie wypracowały. Niestety zdarza się i tak, że wnosimy w związek naszą historie ran, lęków i braków z dzieciństwa, które przekładają się na tworzone przez nas związki. Mimo, że z całego serca pragniemy szczęścia w związku, to wcześniejsze doświadczenia sprawiają, że nie potrafimy go utrzymać. W tych właśnie problemach z pomocą może przyjść psychoterapia par, której celem jest wzajemne zrozumienie tych problemów, wspólne ich przepracowywanie czego efektem może być np. zmiana wzorców komunikacji czy większa wrażliwość i tolerancja na „drugiego” poprzez głębsze zrozumienie.
Proces psychoterapii par rozpoczyna się od jednej do trzech wspólnych konsultacji. Proces konsultacji polega na określaniu oczekiwania partnerów wobec siebie jak i pary wobec psychoterapeuty. Po etapie konsultacji para wie jaki jest okres trwania terapii oraz częstotliwość spotkań- zwykle spotkania odbywają się co dwa tygodnie.

Psychoterapeuta par posługuje się zrozumiałymi pojęciami odnoszącymi się do codziennego doświadczenia nas wszystkich. Na spotkaniach rozmawiamy o poczuciu bezpieczeństwa, zaspokajaniu potrzeb, uspokajaniu się, opowieściach. Staramy się nie patologizować tego co się dzieje w relacji, a raczej szukać tego co adaptacyjne.

Głównym narzędziem w terapii par jest genogram lub linia historii relacji chociaż czasem korzystamy też z innych technik. Przeciwwskazaniem do rozpoczęcia terapii par jest aktywne uzależnienie jednego lub dwojga w parze, a także aktywna przemoc. W przypadku rozpoznania jednego z tych problemów para może zostać zachęcona do rozpoczęcia pracy indywidualnie i powrotu do wspólnego procesu gdy „indywidualne” problemy zostaną „zaopiekowane” i na tyle, że będzie możliwość wznowienia pracy terapeutycznej pary.

Z pomocą psychoterapii par okazując sobie wzajemną troskę para zyskuje szansę, aby poczuć się beztrosko.